Η αλήθεια πως ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας. Κάποιοι μας κάτω από τα είκοσι. Κάποιοι πιο πάνω. Αυτός σαρανταδύο! Από σεβασμό κι αγάπη τον εφωνάζαμε μπάρμπα, κι από ασυλλογισιά! Εγώ τότε νόμιζα πως χρειαζόνταν τρεις αιώνες να φτάσω τα σαρανταδυό, που μου φαινότανε πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Το ίδιο θα νομίζανε και οι άλλοι και κάναμε μπάρμπα το Δημήτρη τον Ντεμίρη,πριν την ώρα του, κι ας μας έλεγε στην αρχή «μα γιατί δε με φωνάζετε σκέτα Τζίμη ή Δημήτρη;...».
Βέβαια, εξόν την ηλικία του, ήταν κι ο παλιότερος στην Αμερική. Εμείς οι άλλοι φρεσκοφερμένοι. Μυρίζαμε θυμάρι ακόμα, ξενάκια! Ξενάκια, και τόσο θέλαμε κάποιον, κάτι σαν πατέρα, σαν μεγάλο αδελφό, σαν θείο, και υιοθετήσαμε για κάτι τέτοιο τον μπάρμπα Τζίμη, γιατί τον αγαπούσαμε. Όλοι μας τον αγαπούσαμε. Μα εγώ τον αγαπούσα απ ‘όλους πιο πολύ!
Ήταν γιατί μου φαινόταν ήρωας ο μπαρμπα – Τζίμης, που ήρθε στην Αμερική το χρόνο που εγώ γεννήθηκα, κι όταν εγώ άρχισα να λέω ντα – ντα – ντα και μα- μα –μα, αυτός άρχισε να μιλάει τα αγγλικά και τώρα όποια λέξη ήθελες, την ήξερε! Κι ακόμα σπουδαιότερο κι ηρωικό μου φαινότανε που στον πόλεμο – στον πρώτο μεγάλο πόλεμο – αυτός ήταν με τον αμερικάνικο στρατό και λαβώθηκε στη Γαλλία και πήρε και παράσημα. Είδα και φωτογραφίες του με στολή αξιωματικού και γαλόνια. Κι ήταν κι αμερικανός πολίτης και ψήφιζε ο μπαρμπα – Τζίμης, σαν ήτανε να βγάλουν πρόεδρο της Αμερικής, ψήφιζε! Όλα αυτά μου φαινόντανε τόσο σπουδαία τότε, τόσο ηρωικά.
«Μπαρμπα – Τζίμη, το ξέρεις πως ακόμα δε μας είπες την ιστορία, πώς τα πήρες τα γαλόνια και τα παράσημα, τότε που λαβώθηκες στη Γαλλία, στη Φλάντρα; Νιώθω τέτοια περηφάνια για σένα, μια τέτοια περηφάνια!...».
Με κάρφωσε με τη ματιά του.
«Νίτσα, παιδί μου, εγώ δεν είμαι της ηλικίας σου και δε νιώθω περηφάνια. Γιατί κατάλαβα πως ο πόλεμος δε λύνει κανένα πρόβλημα, και σαν τελειώνει, μαζί με τη φοβερή καταστροφή και την ορφάνια, αφήνει και το σπόρο για νέο πόλεμο, μεγαλύτερο από τον προηγούμενο. Ναι, δε νιώθω και τόση περηφάνια για κείνα τα παράσημά μου, μα έκαμα κι εγώ κάτι στη ζωή μου...».
Και νομίσαμε πως θα ήταν καμιά ιστορία ηρωική για παλέματα με μπούφαλους και φίδια δέκα πήχες, εκεί στα δάση του Όρεγκον που έκοβε ξυλεία τα πρώτα χρόνια που ήρθε στην Αμερική, είτε με φάλαινες και μέδουσες στους πάγους της Αλάσκας, όπου δούλεψε ένα χρόνο με τα ψαράδικα ο μπάρμπα – Τζίμης.
«Πες μας, μπαρμπα – Τζίμη, πες μας αυτή την ιστορία σου!...»
«Ήταν μετά που γυρίσαμε απ’ τον πόλεμο. Η κατάσταση άσκημη, όπως πάντα μετά από κάθε πόλεμο. Έπιασα δουλειά δεύτερος μάγειρας.
Την εποχή εκείνη στα ρεστοράν και τα ξενοδοχεία δουλεύαμε δώδεκα ώρες την ημέρα, κι εφτά μέρες την εβδομάδα. Αν δε δούλεψες στην Αμερική, μέσα σε κουζίνα, δώδεκα ώρες την ημέρα κι εφτά μέρες τη βδομάδα, τότε τι θα πει κόλαση δεν έχεις ιδέα. Φεύγει πάνωθέ σου κάθε ζωή και νιώθεις φορτίο το κορμί σου. Και σαν σκολάσεις, πού να κοιμηθείς απ’τα ταραγμένα νεύρα. Ακούς ακόμα το σερβιτόρο να ξεφωνίζει τις παραγγελίες, μαλώνεις με τον πιατά, το σαλατά, τον παραμάγερα! Οι πελάτες στέλνουν πίσω τις παραγγελίες – πολύ ωμή η μπριζόλα, πολύ ξεροψημένο το μπιφτέκι!- και, προτού ξεκουραστείς, στριγγλίζει το ξυπνητήρι!
Όταν κάποιος δικός μας, που δούλευε αυτός σε αμερικάνικο ρέστοραν μονάχα οχτώ ώρες την ημέρα κι έξι μέρες τη βδομάδα κι έπαιρνε μισθό μεγαλύτερο από το δικό μας, σκορπάει ένα ευαγγέλιο!
-Δε μας τα δώσανε, παλέψαμε και τα πήραμε! Να οργανωθείτε κι εσείς στα γρεκικά μαγαζιά και να απαιτήσετε να δουλεύετε σαν άνθρωποι!
Τότες εγώ – αρχές του είκοσι – δούλευα σε εκείνο το μεγάλο ρεστοράν, αντίκρυ στο δημαρχείο, που το ‘χε ένας συγχωριανός μου. Δε δέχτηκε μήτε να το ακούσει.
-Είστε στα καλά σας; Οχτάωρο κι έξι μέρες τη βδομάδα και μισθό μεγαλύτερο!... Μα δε θα ‘στε καλά!
Αποφασίσαμε να απεργήσουμε. Μεσημέρι αρχίσαμε. Και πάνω στη μεγάλη φούρια, που πέφτανε από το δημαρχείο οι υπάλληλοι κι ήταν κάργα το μαγαζί – δώδεκα και τέταρτο ακριβώς – μαγέροι, πιατάδες, σερβιτόροι, σαλατάδες, τηγανάδες, πετάμε όλοι τις ποδιές!
-Αμάν, βρε παιδιά!... να με καταστρέψετε γυρεύετε, εμένα, το συμπατριώτη σας, που σας έδωσα δουλειά να ζήσετε; Βρε Δημήτρη, καίγονται τα κρέατα! Αμαρτία μεγάλη, Δημήτρη!...
-Κι εγώ που καίγομαι πάνω από τις σκάρες και τα τηγάνια, δώδεκα ώρες την ημέρα, δεν είναι αμαρτία, αφεντικό;
Υπόγραψε αμέσως. Μια ώρα μόνο βάσταξε η απεργία στο μαγαζί αυτό. Και γίναμε φίλοι ύστερα και μας έλεγε πως τα κέρδη του δεν πέσανε κι ας δουλεύαμε λιγότερες ώρες κι ας πλήρωνε και μεγαλύτερα μισθά τώρα, κι απορούσε.
Μα βέβαια. Τώρα αναπαυόντανε τα κορμιά μας και δουλεύαμε και με κέφι, με καρδιά, και βγάζαμε περσότερη και καλύτερη δουλειά.
Όμως ήταν και μαγαζιά που δε δεχτήκαν τα αιτήματα και βάσταξε σε μερικά εφτά μήνες η απεργία!
Να βρίσκεσαι σε απεργία εφτά μήνες δεν είναι εύκολο!...όσοι δουλεύαμε σε μαγαζιά που υπόγραψαν, συντηρούσαμε τους απεργούς κι είχαμε και περισσευάμενη ώρα να ‘ μαστε δίπλα τους να τους δίνουμε θάρρος, μα είχαν χάσει πια το ηθικό τους και ήταν έτοιμοι να υποταχτούν, όταν σκεφτήκαμε να αποταθούμε στην πελατεία και σοφιστήκαμε να πάρουμε ένα πουλάρι, να το φορτώσουμε δυο πελώριες ταμπέλες με γράμματα ένα μπόι μεγάλα, αγγλικά, που έλεγαν: Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ 8 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ. ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ». ΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΑΥΤΟ ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ 12. Το πήραμε από το καπίστρι και πήγαμε μπρος σε κείνο το μεγάλο, το αριστοκρατικό ρέστοραν, στο Μάρκετ στρητ, και κόβαμε βόλτες μπρος στην πόρτα. Αν υπόγραφε αυτό, τότε θα υπογράφανε και τα άλλα μαγαζιά, τα μικρά και θα κερδιζόταν η απεργία.
Ήταν το πιο κεντρικό σημείο της πόλης! Σε λίγο μαζεύτηκε μεγάλο πλήθος. Πελάτης δεν μπαίνει στο μαγαζί.
Κι ο ρεστοραντιέρης βλέπει από μέσα κατατρομαγμένος και καταλαβαίνει πως για να διαλυθεί το πλήθος πρέπει να υπογράψει!
Υπόγραψε κι ακολούθησαν και τα μικρά αμέσως και γιορτάστηκε η νίκη μας μεγαλόπρεπα, μα γω δεν πήρα μέρος, γιατί βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Με παραφύλαξαν και με σακάτεψαν στο ξύλο, επειδή εγώ μίλησα και κατάφερα τον σέριφ να δώσει άδεια να περιφέρουμε το πουλάρι στο Μάρκετ στρητ, και ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και μας έδειξε ο μπαρμπα – Τζίμης μια ουλή στο σβέρκο του με περηφάνια! «Να, τότε πήρα κι αυτό εδώ» και θαρρείς πως μας έδειχνε κάνα παράσημο!
«Νίτσα, παιδί μου, νιώθω περηφάνια γιατί, όταν το κάλεσε η στιγμή, έκανα το χρέος μου απέναντι στους συναδέλφους μου και βοήθησα να γίνει ευκολότερη και καλύτερη η ζωή μας, κι αυτό είναι σα να ‘βαλα κι εγώ ένα λιθαράκι στο χτίσιμο καλύτερης κοινωνίας!... Αν χάναμε τότε εκείνη την απεργία, ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα περνούσαν όσο να ξαναβρούμε κουράγιο να ξαναπολεμήσουμε για τα δίκια μας! Και γίναμε και παράδειγμα! Αμέσως σηκώθηκαν και απαιτούσαν οχτάωρο και στα άλλα μέρη της Αμερικής οι γρεκοί μαγεροσερβιτόροι! Στο Λος Άντζελες, στο Σικάγο, στη Νέα Υόρκη!...
Κι έτσι τώρα έχουμε καιρό να λιαστούμε και μεις μια φορά τη βδομάδα και να δούμε και τις ομορφιές και της φύσης. Έχουμε κι ώρα, και το έξοδο, για ένα κονσέρτο , ένα θέατρο, κι ένα βιβλίο, ένα περιοδικό!... κι όλα αυτά δίνουν χαρά στον άνθρωπο, και τον κάνουν και καλύτερο, και καλυτερεύει η κοινωνία, καλυτερεύει η ζωή!.... Έχουμε τώρα και μια πεντάρα παραπάνου να στείλουμε στους δικούς μας, κι έχουμε και περισσότερη ώρα για ένα γράμμα στη μάνα μας που το καρτερεί να χαρεί κι αυτή!.... και ωφελήθηκες και συ, Νίτσα! Πού θα βρίσκαμε καιρό να πηγαίναμε να δεις του κάμπους και τα ακρογιάλια της Καλιφόρνιας άμα δουλεύαμε ακόμα όπως εκείνο τον καιρό... Κατάλαβες, Νίτσα, γιατί νιώθω περηφάνια για ό,τι έκαμα τότε;..»
Κατάλαβα, κατάλαβα, είπα, αλλά μέσα μου έλεγα, «κοτζάμ αξιωματικός κι έκατσε και τονε δείρανε και το λέει και δίχως ντροπή!». Μα να τον αντάμωνα σήμερα θα του ‘λεγα: «Ναι μπαρμπα – Τζίμη, καταλαβαίνω τώρα, καταλαβαίνω, και είμαι πολύ υπερήφανη που κάποτε σε γνώρισα» έτσι θα του λεγα!
Μα μπορεί και να μη ζει τώρα, μπορεί να κλεισε τα μάτια του τα θλιμμένα!... Και θα τονε βάλανε στης ξένης γης την αγκαλιά, άκλαυτο κι αμοιρολόγητο, όπως τόσους άκλαυτους κι αμοιρολόγητους σκέπασε τούτο το χώμα της ξενιτιάς!...
Πρωτομαγιά ονομάζεται η πρώτη μέρα του Μαΐου, η οποία είναι μέρα αργίας για πολλές χώρες του κόσμου. Ο εορτασμός όμως της Πρωτομαγιάς είναι ένα από τα πολλά αρχαία παγανιστικά έθιμα που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα.
Οι πρώτοι εορτασμοί της Πρωτομαγιάς ξεκίνησαν στην προ-χριστιανική Ευρώπη.. Για πολλές προ-χριστιανικές παγανιστικές κοινωνίες της Ευρώπης η Πρωτομαγιά εορταζόταν ως η πρώτη ημέρα του καλοκαιριού. Με τον εκχριστιανισμό έχασε το θρησκευτικό της χαρακτήρα.
Σήμερα η Πρωτομαγιά είναι συνώνυμη με την Παγκόσμια Μέρα των Εργατών, τιμούνται δηλαδή οι αγώνες των εργατών .Σαν γιορτή των εργατών καθιερώθηκε το 1889,για να θυμόμαστε το ξεσηκωμό των εργατών του Σικάγου, την 1η Μαΐου του 1886.
Η εξέγερση των εργατών του Σικάγου
Προς το τέλος του 19ου αιώνα αυτό ήταν το κύριο αίτημα των εργατών
ώστε ο εργάτης να έχει και χρόνο για την κοινωνική ζωή του και την πνευματική του βελτίωση.
Οι κινήσεις για μείωση των ωρών εργασίας ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1860 στην Αμερική.
Πρώτη φορά στο Σικάγο, το 1886, η 1η Μαΐου έγινε μέρα γενικής απεργίας και μαζικών, δυναμικών διαδηλώσεων. Τη μέρα αυτή, λοιπόν, τα εργατικά συνδικάτα του Σικάγο ξεκίνησαν την απεργία τους. Ε νώ η απεργία γενικεύεται , γίνονται προσπάθειες από το κράτος και τους εργοδότες να σταματήσει.
Στις 3 του Μάη, σε συλλαλητήριο των φορτοεκφορτωτών, η αστυνομία, για να επιβάλει την τάξη, πυροβολεί εναντίον του πλήθους κι ένας διαδηλωτής σκοτώνεται επί τόπου, τρεις άλλοι πέθαναν αργότερα από τα τραύματά τους.
Στις 4 του Μάη οργανώνεται στην Πλατεία Χεϊμάρκετ του Σικάγου συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το γεγονός αυτό. Η συγκέντρωση ήταν μικρή ειρηνική και λόγω καταιγίδας γρήγορα διαλύθηκε. Η Αστυνομία ειδοποιήθηκε από το Δήμαρχο ότι όλα πήγαν καλά και λίγοι μόνο εργάτες (περίπου 200) είχαν μείνει ακόμη εκεί . Παρόλα αυτά 180 αστυνομικοί ήρθαν και ο Αστυνόμος Ward έδωσε διαταγή διάλυσης.
Ο ομιλητής Φίλντεν διαμαρτυρήθηκε, αφού η συγκέντρωση του ήταν ειρηνική. Οι αστυνομικοί κινηθήκαν προς την εξέδρα του ομιλητή. Ξαφνικά ακούστηκε ο συριγμός βόμβας, που έσκασε μπροστά στους αστυνομικούς. Σκοτώθηκε ένας αστυνομικός και τραυματίστηκαν πάνω από 70. Οι άλλοι ανασυντάχτηκαν και έστρεψαν τα περίστροφα προς το πλήθος σκοτώνοντας αρκετούς και τραυματίζοντας γύρω στους 200 διαδηλωτές.
Τις επόμενες μέρες άλλοι 6 αστυνομικοί πέθαναν από τραύματα που είχαν δεχτεί μέσα στη σύγχυση, μάλλον από συναδέλφους τους, όπως υποστηρίζει ο Πολ ' Αβριτς στη μελέτη του . Στις μέρες που ακολούθησαν απλώθηκε τρόμος και πανικός από τις συλλήψεις και τις μαζικές εφόδους της αστυνομίας.
Η τραγωδία του Χέιμαρκετ έδωσε την ευκαιρία στο κράτος να προχωρήσει σε συλλήψεις εργατών ηγετών. Συγκεκριμένα, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε σκηνοθετημένη δίκη οκτώ άνθρωποι που είτε δε βρίσκονταν στην πλατεία του Χέιμαρκετ όταν ρίχτηκε η βόμβα είτε δεν ήταν σε θέση έμμεσα ή άμεσα να έχουν την παραμικρή εμπλοκή σ’ αυτήν την υπόθεση.
Τελικά, από τους 8 οι Πάρσανς, Σπάις, Φίσερ και Ενγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοέμβρη 1887, ο Λιγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του και οι Νημπ, Σουάμπ και Φίλντεν καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια καταναγκαστικά έργα.
Εκεί που βρίσκεται σήμερα το μνημείο του Χέιμαρκετ είναι χαραγμένα τα τελευταία λόγια του Σπάις:
«Θα έλθει η εποχή που η σιωπή μας θα είναι δυνατότερη από τις φωνές που στραγγαλίζετε"
Στην Ελλάδα ο πρώτος εορτασμός της Πρωτομαγιάς έγινε το 1892
- Το 1893, 2000 άτομα διαδήλωσαν στις 2 του Μάη, που ήταν Κυριακή, ζητώντας 8ωρη, εργασία, αργία την Κυριακή και ασφάλιση των εργατικών ατυχημάτων.
-Το 1894 γίνεται εκδήλωση με τα ίδια αιτήματαστο Στάδιο.
- Το 1922 γιορτάστηκε η Πρωτομαγιά στον Πειραιά, στον Ηλεκτρικό.
-Η πρώτη Πρωτομαγιά που βάφτηκε στο αίμα ήταν εκείνη του 1924 . Στην πλατεία Κοτζιά έγινε συγκέντρωση από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, η οποία απαγορεύτηκε από την κυβέρνηση Παπαναστασίου. Η αστυνομία χτύπησε τους συγκεντρωμένους, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο εργάτης Σ. Παρακευαϊδης και να τραυματιστούν δεκάδες άλλοι.
-Το 1929 η κυβέρνηση Βενιζέλου προχώρησε σε 400 συλλήψεις, κατάληψη γραφείων εργατικών συνδικάτων και κατασχέσεις εφημερίδας.
-Η ματωμένη Πρωτομαγιά του 1936. Έγιναν 3 συγκεντρώσεις σε Αθήνα - Πειραία. Στην ιστορία έμεινε εκείνη της Θεσσαλονίκης.
- Πρωτομαγιά του 1944 εκτελούνται 200 κρατούμενοι από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου - οι περισσότεροι Ακροναυπλιώτες και Αναφιώτες εξόριστοι, που είχαν παραδοθεί στους κατακτητές από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου- στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ήταν αντίποινα, γιατί στις 27 Απριλίου 1944 , στους Μολάους της Λακωνίας, αντάρτες του ΕΑΜ έστησαν ενέδρα σε πομπή τεσσάρων γερμανικών αυτοκινήτων, σκοτώνοντας ένα Γερμανό στρατηγό, τους επιτελείς του και το μεγαλύτερο μέρος της φρουράς του.
"Σκοπευτήριο Καισαριανής¨
του Γ. Ρίτσου
Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί.
γυμνοί, κατάσαρκα φορώντας τις σημαίες. -η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο-
ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα.
Είδατε πουλιά, που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες
αγγίζοντας με τα φτερά τους, τον ανατέλλοντα πυρφόρον.
είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς ν' ανοίγουνε στο μέλλον.
εμείς μερτικό δε ζητήσαμε...Τίποτα...μόνον
θυμηθείτε το: αν η ελευθερία
δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας,
εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γειά σας."
ØΗ χώρα είχε μεγάλα προβλήματα ( εθνικά, πολιτικά και οικονομικά)
ØΟ νέος βασιλιάς Γεώργιος Γκλύξμπουργκ, το νέο δημοκρατικότερο σύνταγμα του 1864 και η αρχή της δεδηλωμένης ή κοινοβουλευτική αρχή
ØΤα νέα κράτη στα Βαλκάνια με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και τη Συνθήκη του Βερολίνου - η προσάρτηση της Θεσσαλίας το 1881
ØΗ πρωθυπουργία του Χαρίλαου Τρικούπη, τα μεγάλα έργα που έγιναν με δάνεια, η πτώχευση του 1893
ØΗ ήττα της Ελλάδας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του ενός μηνός το 1896, η τεράστια πολεμική αποζημίωση, η διαχείριση των εσόδων του κράτους από τις Μεγάλες Δυνάμεις
ØΤο Κίνημα των Νεότουρκων, η Επανάσταση στο Γουδί το 1909, ο ερχομός από την Κρήτη του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Με λίγα λόγια
Η Ελλάδα έχει μεγάλα εθνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα. Οι Μ. Δυνάμεις προτείνουν κι ανεβάζουν στο θρόνο το Δανό Γεώργιο Γκλύξμπουργκ. Η Αγγλία δίνει ως δώρο τα Εφτάνησα (της είναι πλέον άχρηστα).
Ψηφίζεται νέο, δημοκρατικότερο Σύνταγμα και το πολίτευμα γίνεται Βασιλευόμενη Δημοκρατία. Η μια κυβέρνηση όμως διαδέχεται την άλλη κι ο Γεώργιος δεν τηρεί το Σύνταγμα. Το 1875 με πρωτοβουλία του νέου πολιτικού Χαρίλαου Τρικούπη άρχισε να ισχύει η αρχή της Δεδηλωμένης ή κοινοβουλευτική αρχή.: ο Βασιλιάς είναι υποχρεωμένος να διορίζει ως πρωθυπουργό πάντα τον αρχηγό του κόμματος που έχει την πλειοψηφία στη βουλή.
Την περίοδο αυτή παραχωρήθηκαν κτήματα σε ακτήμονες αγρότες, έγιναν επενδύσεις στο εμπόριο, όχι όμως στη βιομηχανία. Τα έξοδα ήταν μεγαλύτερα από τα έσοδα, με αποτέλεσμα το ελληνικό κράτος να δανείζεται . Έτσι οι ξένες δυνάμεις επενέβαιναν στα εσωτερικά του κράτους, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να υποκύψει πολλές φορές σε αξιώσεις τους ακόμα και σε εθνικά θέματα.
Το 1878 η Ρωσία νίκησε σε πόλεμο την Τουρκία και με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που υπόγραψαν, ιδρύθηκε μεγάλο, αυτόνομο βουλγαρικό κράτος.
·Οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις αντέδρασαν, και σε Συνέδριο στο Βερολίνο άλλαξαν τους όρους της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και τους έκαναν ευνοϊκότερους για την Τουρκία. Στην Ελλάδα δεν επιτράπηκε να πάρει μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου, δέχτηκαν όμως ν’ αρχίσουν διαπραγματεύσεις για την παραχώρηση της Θεσσαλίας. Έτσι 1881 ενώθηκε η Θεσσαλία και η περιοχή της Άρτας με την Ελλάδα.
Ο Χαρίλαος Τρικούπης γίνεται πρωθυπουργός και προσπαθεί να αναδιοργανώσει τη χώρα. Με δάνεια, κυρίως από το εξωτερικό φτιάχνει δρόμους τριπλασιάζοντας το οδικό δίκτυο της χώρας
- αναπτύσσει το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας
- αποξηραίνεται τη λίμνη Κωπα`ί`δα
- γίνεται η διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου
Όμως ο υπερδανεισμός (εσωτερικός αλλά κυρίως από το εξωτερικό)
- η αύξηση του δημόσιου χρέους
- η βαριά φορολογία
- η υποτίμηση της δραχμής
οδήγησαν στην πτώχευση και ο Τρικούπης έχασε τις εκλογές.
Στο μεταξύ στην Κρήτη ξέσπασε νέο επαναστατικό κίνημα. Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε στο επαναστατημένο νησί στρατό και στόλο και η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, εισέβαλε στη Θεσσαλία , το 1897. Ο πόλεμος κράτησε 1 μήνα.
Ο ελληνικός στρατός νικήθηκε και η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να καταβάλλει τεράστια πολεμική αποζημίωση. Επειδή δεν μπορούσε να την πληρώσει ζήτησε δάνειο από τις Μεγάλες Δυνάμεις κι αυτές για να το δώσουν απαίτησαν να διαχειρίζονται ορισμένα από τα έσοδα του κράτους.
Η Επανάσταση των Νεοτούρκων 1908 - Το κίνημα στο Γουδί 1909
Και στην Τουρκία όμως η κατάσταση δεν ήταν καλή. Κάποιοι φιλελεύθεροι Τούρκοι, που ονομάστηκαν Νεότουρκοι, δυσαρεστημένοι από τη διακυβέρνηση του σουλτάνου και τις εξωτερικές επεμβάσεις, επαναστάτησαν το 1908 απαιτώντας σύνταγμα.
Η Κρήτη εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και επαναστάτησε εκ νέου, ζητώντας την ένωσή της με την Ελλάδα. Η κυβέρνηση όμως κράτησε ουδέτερη στάση προκαλώντας λαϊκή δυσαρέσκεια που οδήγησε στο κίνημα των αξιωματικών στο Γουδί το 1909, που ανάγκασε την κυβέρνηση σε παραίτηση.
Τότε από τους στρατιωτικούς κλήθηκε ως πολιτικός σύμβουλος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που λίγο αργότερα έγινε πρωθυπουργός της χώρας. Με το Βενιζέλο το κράτος ανασυγκροτήθηκε και ο στρατός αναδιοργανώθηκε.
Συγγραφείς των βιβλίων εκτός των άλλων είναι: Ευγένιος Τριβιζάς,Aγγελική Βαρελά, Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη, Σοφία Ζαραμπούκα, Άλκη Ζέη, Μάνος Κοντολέων, Λότη Πέτροβιτς- Ανδρουτσοπούλου
Ανοικτή Βιβλιοθήκη στο διαδίκτυο – Όλα τα βιβλία που αναφέρονται εδώ διανέμονται ελεύθερα και νόμιμα στο Διαδίκτυο από τους δημιουργούς ή τους εκδοτικούς οίκους ή είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων.
Η γνώση δεν είναι εμπόρευμα - είναι όμως δύναμη. Όποιος βρει κάτι χρήσιμο -είτε σε αυτή την ιστοσελίδα είτε σε εκείνες της Γ ΄, Δ΄ και Ε΄τάξης- το χρησιμοποιεί για διδακτικούς σκοπούς Απαγορεύεται χρήση για εμπορικό σκοπό.
Η εργασία σας
Συγχαρητήρια σε όλους !
Παίξτε ένα νέο παιχνίδι
Κάνε κλικ και παίξε αυτό το διαδραστικό, εκπαιδευτικό παιχνίδι , που δημιουργήθηκε από το Field Museum του Ιλινόις για τις σχέσεις που αναπτύσσονται στο ζωικό βασίλειο.
